Τίποτα δεν αποκλείεται…
Μπορεί να μοιράστηκαν χρήματα, μπορεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ να «ξεμπούκωσε» μετά από εβδομάδες σιωπής, αλλά τίποτα δεν έχει κλειδώσει. Στο Μαξίμου, οι πρώτες μετρήσεις λένε το εξής απλό: η άνοδος της ΝΔ έχει φρενάρει. Και μάλιστα απότομα.
Είχε ξεκινήσει δυναμικά, έμοιαζε να επιστρέφει στη γνώριμη επικράτεια των 33–35%, όμως τώρα… τα μπάνια του λαού μπερδεύουν τις πολιτικές κεραίες. Όπως λέει έμπειρος δημοσκόπος, «τώρα δεν είναι εποχή για μηνύματα». Ό,τι κι αν πει η κυβέρνηση, δεν θα το ακούσουν όλοι με την πρώτη, και αυτή είναι η πρόκληση.
Κι όσο κι αν επισήμως απορρίπτονται τα σενάρια εκλογολογίας, στα πηγαδάκια της ΝΔ κάποιοι δελφίνοι ξανασηκώνουν κεφάλι. Κοιτάζουν θέσεις, μετράνε πόντους, κάνουν… σκιές στον τοίχο. Μυρίζονται ανασχηματισμούς, εσωτερικές διευθετήσεις, μικρές μάχες επιρροής. Και στις μάχες αυτές, όποιος ξεκινάει Ιούλιο, κερδίζει Σεπτέμβριο.
Και κάπου εκεί, ανασχηματισμός; Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Οι πληροφορίες λένε για διορθώσεις σε τρία με τέσσερα υπουργεία, με «καμπανάκια» να ηχούν σε βαριές καρέκλες. Δεν μιλάμε για δραματικές αλλαγές, αλλά για επανεκκίνηση μηνύματος. Να καταλάβει το σύστημα πως ο Πρωθυπουργός «βλέπει» και «διορθώνει».
Και κάτι τελευταίο: κανείς δεν μιλάει για αντικατάσταση Μητσοτάκη – ας είμαστε σοβαροί. Αλλά αρκετοί αρχίζουν και κοιτάζουν τον καθρέφτη πιο συχνά. Και με πιο φιλόδοξο βλέμμα.
Το στοίχημα είναι πώς θα διαχειριστεί η κυβέρνηση τη νέα φάση.
Τα έσπασαν για μία… σαμπάνια
Λένε πως οι μεγάλες ρήξεις ξεκινούν από μικρές λεπτομέρειες. Και κάπως έτσι, στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη, η σαμπάνια έγινε… μολότοφ.
Όπως μαθαίνουμε, στα νέα πολυτελή γραφεία του Κινήματος, έχει προβλεφθεί και ειδικό «δωμάτιο σαμπάνιας» — ναι, καλά διαβάσατε. Χώρος για να απολαμβάνει κανείς τη νίκη, τη ζωή ή το… περιτύλιγμα της εξουσίας με φόντο Moët, Dom Pérignon και παγωμένες φούσκες.
Κι ενώ ο Πρόεδρος χτίζει νέο πολιτικό σαλόνι με glamour και lifestyle, ο Ευάγγελος Αντώναρος πήρε το παλτό του και έφυγε φουριόζος. Διεγράφη από το Κίνημα και περνάει στην αντεπίθεση, χωρίς περιστροφές. Με ανάρτηση-κόλαφο ξεκαθάρισε τη θέση του:
«Η δημοκρατία θέλει κότσια. Όχι Προέδρους που επαγγέλλονται την αμεσοδημοκρατία και εφαρμόζουν προσωπολατρεία. Τον αφήνω με τις Ρουβίτσες του… και σε λίγο θα είναι κάτω από 1,5%.»
Η φράση «Ρουβίτσες» δεν ήταν τυχαία: χτύπημα κάτω από τη μέση, σε έναν αρχηγό που χτίζει οπαδικό κοινό αλλά όχι πολιτικό βάθος.
Αναρωτιέμαι: Αυτό ήταν το νέο πολιτικό ήθος; Το “restart” της Αριστεράς; Με δωμάτια σαμπάνιας και insta-πολιτική;
Βέβαια δεν νομίζω να λείψει κανείς σε κανέναν. Ούτε ο Κασσελάκης στον Αντώναρο, ούτε ο Αντώναρος στον Κασσελάκη.
Τι είχαμε τι χάσαμε σύντροφοι…
Σωκράτη, τα έμαθες τα νέα;
Σωκράτη μου, τα πράγματα σοβάρεψαν. Ξεχάστε τον Αλέξη Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Οριστικά. Τέλος, πάει, πέταξε το πουλάκι. Κι ας ονειρεύονται κάποιοι στη Νεολαία, στο Ινστιτούτο και στους… νοσταλγούς της πλατείας Συντάγματος. Ο Αλέξης δεν ξαναγυρίζει – και δεν το λέμε εμείς. Το είπε η Βούλα.
Ναι, η Βούλα Κεχαγιά, η ίδια που μέχρι πριν από μερικούς μήνες έπαιζε τον ρόλο της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν, λοιπόν, η Βούλα βγαίνει και λέει ξεκάθαρα ότι ο Τσίπρας δεν θα συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να φτιάξει δικό του κόμμα, είτε πριν είτε μετά τις εκλογές, καλό είναι να την ακούμε. Γιατί δεν το είπε τυχαία. Και δεν είναι η πρώτη που το «σφυρίζει».
Από καιρό τα πουλάκια της Κουμουνδούρου τιτίβιζαν ότι ο πρώην πρόεδρος ετοιμάζει νέο σχήμα – κάτι πιο «σοβαρό», πιο «διεθνιστικό», πιο… δικό του.
Για να το πούμε απλά: τελειώσαμε με τον Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το μαγαζί άλλαξε χέρια, και ο παλιός ιδιοκτήτης το βλέπει πια σαν… περαστικός. Όσο κι αν κάποιοι ελπίζουν σε μια «επιστροφή του ηγέτη», το τρένο έφυγε – κι αν ετοιμάζεται άλλο, δεν θα έχει τις ράγες του ΣΥΡΙΖΑ.
Κρατήστε την πληροφορία, θα τη χρειαστείτε σύντομα: ο Αλέξης θα ξανάρθει, αλλά όχι από την ίδια πόρτα.
Υγεία και Δελφινάριο
Υπάρχουν στιγμές που η πολιτική οφείλει να σωπαίνει, να σκύβει το κεφάλι και να ακούει. Η υπόθεση της 62χρονης γυναίκας, η οποία νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του Τζανείου Νοσοκομείου έπειτα από λάθος μετάγγιση αίματος, είναι μια τέτοια περίπτωση.
Το ιατρικό λάθος που σημειώθηκε – όταν νοσηλευτής μπέρδεψε δύο γυναίκες και έδωσε λάθος ομάδα αίματος – οδήγησε σε σοβαρή αιμόλυση και εγκεφαλικές βλάβες. Το γεγονός ότι αυτό συνέβη εν έτει 2025, σε δημόσιο νοσοκομείο της χώρας, προκαλεί ερωτήματα, ανησυχία και, κυρίως, βαθιά θλίψη. Δεν είναι η στιγμή για βιαστικά συμπεράσματα ούτε για πολιτική αντιπαράθεση. Είναι όμως σίγουρα η στιγμή για ευθύνη και ακρίβεια.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δημόσιες δηλώσεις του Υπουργού Υγείας ότι η ασθενής «πάει καλύτερα» και ότι αυτό βασίζεται σε μια ενημέρωση «αν είναι ακριβής», προκαλούν προβληματισμό. Όχι απαραίτητα ως προς την πρόθεση, αλλά κυρίως ως προς τη σοβαρότητα του ζητήματος.
Με θέματα ζωής και θανάτου δεν «παίζουμε». Δεν σχολιάζουμε ελαφρά, δεν εκτιμούμε στον αέρα. Διασταυρώνουμε με απόλυτη σιγουριά, πριν μιλήσουμε δημόσια. Ο Υπουργός δεν χρειάζεται να ξέρει τα πάντα – οφείλει όμως να μιλά μόνο όταν είναι σίγουρος. Φιλικά τα λέμε πάντα και με αίσθημα δικαίου…
Το ταμείο δεν λέει ψέματα
Το πλαφόν έληξε. Η αγορά έζησε για μήνες υπό τον έλεγχο του κράτους με πλαφόν σε βασικά προϊόντα. Δεν ήταν η τέλεια λύση, αλλά ήταν ένα μέτρο ανάγκης που λειτούργησε. Τώρα, όμως, τελείωσε. Και μαζί του τελείωσε και η ανοχή. Δεν γίνεται να έχουμε κράτος-μπαμπούλα για πάντα πάνω από τα ράφια, για να επιβλέπει τιμές και υπερκέρδη.
Ήρθε η ώρα οι μεγάλες αλυσίδες να αναλάβουν ευθύνη. Δεν μπορεί κάθε φορά να πρέπει ο υπουργός να τρέχει πίσω από τους «σουπερμαρκετάδες» για να τους θυμίζει ότι υπάρχει και κοινωνία, όχι μόνο περιθώρια κέρδους. Δεν μπορεί κάθε απόπειρα αυτορρύθμισης να μετατρέπεται σε παιχνίδι εντυπώσεων με δελτία Τύπου και «στοιχεία» που απλώς εξωραΐζουν τη στασιμότητα.
Ο ΙΕΛΚΑ μιλά για «σταθερότητα». Ο κόσμος μιλά για αδυναμία. Για μισθούς που δεν φτάνουν. Για οικογένειες που ξαναγυρνούν στη λίστα πριν μπουν στο κατάστημα. Για εβδομαδιαία ψώνια που μοιάζουν με μηνιαίο έξοδο.
Δεν μπορεί οι τιμές στα ράφια να μένουν ίδιες και οι ευθύνες να κυκλοφορούν σαν τις προσφορές – ανάλογα με το ποιος μιλάει στο μικρόφωνο.
Το μήνυμα είναι σαφές: αν δεν μπορούν να συμμορφωθούν οι ίδιοι με τις ανάγκες του λαού, θα χρειαστεί να επανέλθουν τα μέτρα. Όχι για να «τιμωρηθούν», αλλά για να θυμηθούν ότι το σούπερ μάρκετ είναι μέρος της κοινωνίας, όχι ερμητικά κλειστό κλαμπ με μπόνους ανάλογα με την κερδοφορία.
Και κάτι τελευταίο: αν το +0,25% είναι σταθερότητα, τότε ο λαός τι ακριβώς βιώνει;
