Μια φορά κι έναν καιρό, το μακρινό 2012, η ΓΑΙΑΟΣΕ νοίκιασε ένα παλιό ακίνητο σε μια εταιρεία για κάμποσα χρόνια. Όλα πήγαιναν ήρεμα, μέχρι που η εταιρεία ζήτησε το 2020 την άδεια να το νοικιάσει με τη σειρά της σε άλλους και να το κάνουν… παρεκκλήσι! Η ΓΑΙΑΟΣΕ είπε «εντάξει», αλλά με λίγο πιο ψηλό ενοίκιο και με την προϋπόθεση ότι η πρώτη εταιρεία παραμένει υπεύθυνη για τα πάντα.
Έτσι, το ακίνητο πέρασε σε μια αδελφότητα που το χρησιμοποιούσε ως χώρο προσευχής. Κι όλα κυλούσαν, μέχρι που μια μέρα η ΓΑΙΑΟΣΕ αποφάσισε να «καθαρίσει» πολλές από τις παλιές μισθώσεις της. Έστειλε λοιπόν εξώδικο, είπε «η μίσθωση τελειώνει εδώ» και ζήτησε το κτίριο πίσω σε συγκεκριμένη ημερομηνία.
Για να είναι σίγουρη ότι θα το πάρει, κατέθεσε και ασφαλιστικά μέτρα για άμεση απόδοση. Και σύμφωνα με τον νόμο, με το που λήγει η κύρια μίσθωση, σβήνουν αυτόματα και όλες οι υπομισθώσεις — όποιος κι αν μένει μέσα. Για την ιστορία, επί ενάμιση χρόνο, όσες φορές ζητήθηκε από διάφορους να νοικιάσουν κι άλλους χώρους εκεί τριγύρω, η ΓΑΙΑΟΣΕ δεν απάντησε ποτέ.
Και κάπως έτσι, ένα απλό ακίνητο έγινε πρωταγωνιστής σε μια ιστορία διαχείρισης ακινήτων με αρκετή δόση … παράξενων πραγμάτων και αποφάσεων, που όπως μου ψιθύρισε ένα πουλάκι θα βάλτωνε ακόμη προς όφελος ορισμένων αν δεν είχε πέσει στα ραντάρ του Βασίλη Οικονόμου, που την μυρίστηκε τη δουλειά.
Και μπορεί να την έμαθα κάπως αργά την ιστοριούλα αυτή που σας διηγήθηκα, όμως σας την καταγράφω: Πρώτον γιατί πράγματι στην Ελλάδα υπάρχουν διαχρονικά προβλήματα. Δεύτερον, επειδή δείχνει πως πράγματι δεν είναι όλοι ίδιοι. Οπότε ένα εύγε θα το πω στον βουλευτή και ας πικραθούν κάποιοι που δεν έβλεπαν κάτω από τη μύτη τους…
Το άρθρο Ευτυχώς υπήρχε ο Βασίλης εμφανίστηκε πρώτα στο Today Press.
